 |
 |
 Strona główna |
| Historia |
| Klubowicze |
| Spotkania |
| Zloty |
| Galeria |
| Regulamin |
| Jak dołączyć? |
| Księga gości |
| Akcesoria |
| Sklepy |
| Linki |
 |
| Kodeks drogowy |
| Prawo,a tuning |
| Umowy/Wzory |
| Ranking stron |
2. Urządzenia i wyposażenie
pojazdu, w szczególności zapewniające bezpieczeństwo ruchu i ochronę
środowiska przed ujemnymi skutkami używania pojazdu, powinny być
utrzymane w należytym stanie oraz działać sprawnie i skutecznie.
3. Urządzenia służące do
łączenia pojazdu ciągnącego z przyczepą, powinny zapewnić bezpieczne
ciągnięcie przyczepy o dopuszczalnej masie całkowitej przewidzianej
do ciągnięcia przez ten pojazd, uniemożliwić samoczynne odłączenie
się przyczepy oraz zapewnić prawidłowe działanie świateł i hamulców,
o ile przyczepa jest w nie wyposażona.
3a. Pojazd uczestniczący
w ruchu powinien posiadać nadane przez producenta, z zastrzeżeniem
art. 66a, cechy identyfikacyjne:
1) numer VIN albo numer
nadwozia, podwozia lub ramy,
2) numer silnika.
4. Zabrania się:
1)
umieszczania wewnątrz i zewnątrz pojazdu wystających spiczastych
albo ostrych części lub przedmiotów, które mogą spowodować
uszkodzenie ciała osób jadących w pojeździe lub innych uczestników
ruchu,
2) stosowania w pojeździe przedmiotów wyposażenia i
części nie odpowiadających warunkom określonym w przepisach
szczegółowych,
3) umieszczania w pojeździe lub na nim urządzeń
stanowiących obowiązkowe wyposażenie pojazdu uprzywilejowanego,
wysyłających sygnały świetlne w postaci niebieskich lub czerwonych
świateł błyskowych albo sygnał dźwiękowy o zmiennym tonie,
4)
wyposażania pojazdu w urządzenie informujące o działaniu sprzętu
kontrolno-pomiarowego używanego przez organy kontroli ruchu
drogowego lub działanie to zakłócające albo przewożenia w pojeździe
takiego urządzenia w stanie wskazującym na gotowość jego użycia; nie
dotyczy to pojazdów specjalnych Sił Zbrojnych, Policji, Urzędu
Ochrony Państwa i Straży Granicznej.
5) wymiany zespołów
posiadających cechy identyfikacyjne, o których mowa w ust. 3a pkt 1,
6) dokonywania zmian konstrukcyjnych zmieniających rodzaj
pojazdu.
5. Minister Transportu i
Gospodarki Morskiej w porozumieniu z Ministrami Spraw Wewnętrznych i
Administracji oraz Obrony Narodowej określi, w drodze
rozporządzenia, warunki techniczne pojazdów oraz zakres ich
niezbędnego wyposażenia.
6. Ministrowie Obrony
Narodowej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z
Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej określą, w drodze
rozporządzenia, warunki techniczne pojazdów specjalnych i używanych
do celów specjalnych Sił Zbrojnych i jednostek wojskowych
podporządkowanych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji.
7. Ministrowie Spraw
Wewnętrznych i Administracji, Obrony Narodowej oraz Sprawiedliwości
w porozumieniu z Ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej określą,
w drodze rozporządzenia, warunki techniczne pojazdów specjalnych i
używanych do celów specjalnych Policji, Urzędu Ochrony Państwa,
Straży Granicznej, Służby Więziennej i straży pożarnej.
8. W rozporządzeniach, o
których mowa w ust. 5-7, należy uwzględnić w szczególności:
1)
konieczność zapewnienia bezpiecznego korzystania z pojazdów,
2)
zapewnienie możliwie najmniejszego negatywnego wpływu pojazdów na
środowisko,
3) przepisy i porozumienia międzynarodowe dotyczące
pojazdów, ich wyposażenia i części,
4) przeznaczenie pojazdów
oraz sposób ich wykorzystania.
Art.
66a.
1. Cechy identyfikacyjne, o
których mowa w art. 66 ust. 3a, nadaje i umieszcza producent.
2. Starosta właściwy w
sprawach rejestracji pojazdu wydaje decyzję o nadaniu cech
identyfikacyjnych w przypadku pojazdu:
1) zbudowanego przy
wykorzystaniu nadwozia, podwozia lub ramy konstrukcji własnej,
którego markę określa się jako "SAM",
2) w którym dokonano
wymiany silnika na silnik bez numeracji fabrycznej,
3)
odzyskanego po kradzieży, w którym cecha identyfikacyjna uległa
zatarciu lub sfałszowaniu,
4) nabytego na licytacji publicznej
lub od podmiotu wykonującego orzeczenie o przepadku pojazdu na rzecz
Skarbu Państwa, w którym cecha identyfikacyjna uległa zatarciu lub
sfałszowaniu,
5) w którym cecha identyfikacyjna uległa zatarciu
lub sfałszowaniu, a prawomocnym orzeczeniem sądu zostało ustalone
prawo własności pojazdu,
6) w którym cecha identyfikacyjna
uległa skorodowaniu lub została zniszczona podczas wypadku drogowego
albo podczas naprawy.
3. Okoliczności, o których
mowa w ust. 2 pkt 6, powinny być stwierdzone pisemną opinią
rzeczoznawcy samochodowego, o którym mowa w art. 79a; opinia powinna
wskazywać pierwotne cechy identyfikacyjne lub jednoznacznie
wykluczać ingerencję w pole numerowe w celu umyślnego ich
zniszczenia lub zafałszowania.
4. Umieszczone cechy
identyfikacyjne starosta wpisuje w dowodzie rejestracyjnym i w
karcie pojazdu, jeżeli była wydana.
5. Minister właściwy do spraw
transportu, uwzględniając znaczenie cech identyfikacyjnych dla
zapewnienia pewności i bezpieczeństwa obrotu pojazdami, określi, w
drodze rozporządzenia szczegółowy sposób oraz tryb ich nadawania i
umieszczania w przypadkach, o których mowa w ust.
2.
Art.
67.
6. Minister Transportu i
Gospodarki Morskiej może w indywidualnych, uzasadnionych przypadkach
zezwolić na odstępstwo od warunków technicznych, jakim powinny
odpowiadać pojazdy.
7. Rada powiatu może
wprowadzić obowiązek wyposażenia pojazdów zaprzęgowych w hamulec
uruchamiany z miejsca zajmowanego przez kierującego.
Art.
68.
1. Producent lub importer
nowego typu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, motoroweru,
tramwaju lub przyczepy oraz przedmiotów ich wyposażenia lub części,
prowadzący działalność gospodarczą w tym zakresie, jest obowiązany
uzyskać na nie świadectwo homologacji typu wydane przez ministra
właściwego do spraw transportu.
2. Za producenta, o którym
mowa w ust. 1, uważa się również podmiot dokonujący montażu lub
zabudowy pojazdów.
3. Przepis ust. 1 dotyczy
również instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania
gazem oraz sposobu jej montażu przez różne podmioty.
4. Świadectwo homologacji
wydaje się na podstawie wyników badań homologacyjnych polegających
na sprawdzeniu, czy dany typ pojazdu, przedmiot jego wyposażenia lub
część odpowiada warunkom określonym w:
1) przepisach art. 66,
2) regulaminach stanowiących załączniki do Porozumienia
dotyczącego przyjęcia jednolitych warunków homologacji i wzajemnego
uznawania homologacji wyposażenia i części pojazdów samochodowych,
sporządzonego w Genewie dnia 20 marca 1958 r. (Dz.U. z 1979 r. Nr
16, poz. 98), przyjętych do stosowania przez Rzeczpospolitą Polską
wraz ze zmianami obowiązującymi od daty wejścia ich w życie,
3)
polskich normach przyjętych do obowiązkowego stosowania.
5. Minister Transportu i
Gospodarki Morskiej lub jednostka przez niego upoważniona może
przeprowadzać kontrolę produkcji pojazdów, przedmiotów ich
wyposażenia lub części objętych homologacją typu co do ich zgodności
z warunkami określonymi w świadectwie homologacji.
6. Badania homologacyjne i
kontrola zgodności produkcji są przeprowadzane na koszt producenta,
importera lub podmiotu dokonującego montażu instalacji gazowej.
7. W przypadku produkcji
danego typu pojazdu przez różne podmioty, badania homologacyjne
przeprowadza się odrębnie dla każdej wersji typu pojazdu.
8. W razie zmiany warunków
stanowiących podstawę wydania świadectwa homologacji, producent lub
importer jest obowiązany uzyskać nowe świadectwo homologacji na dany
typ pojazdu, przedmiot wyposażenia lub część.
9. W razie wprowadzenia zmian
w typie pojazdu, przedmiocie wyposażenia lub części wpływających na
zmianę warunków stanowiących podstawę wydania świadectwa
homologacji, producent lub importer jest obowiązany uzyskać nowe
świadectwo homologacji na dany typ pojazdu, przedmiot wyposażenia
lub część.
10. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej cofa
świadectwo homologacji w razie stwierdzenia, że pojazd, przedmiot
wyposażenia lub część nie odpowiada warunkom określonym w
świadectwie homologacji.
11. Przepisy ust. 1-10 nie dotyczą pojazdu:
1)
zabytkowego,
2) zbudowanego przy wykorzystaniu nadwozia,
podwozia lub ramy konstrukcji własnej, którego markę określa się
jako "SAM",
3) specjalnego lub używanego do celów specjalnych
Sił Zbrojnych, jednostki wojskowej podporządkowanej Ministrowi Spraw
Wewnętrznych i Administracji, Policji i Straży Granicznej, Służby
Więziennej oraz straży pożarnej.
4) specjalnego lub używanego do
celów specjalnych Sił Zbrojnych, Policji, Straży Granicznej, Służby
Więziennej oraz straży pożarnej.
5) wyprodukowanego lub
importowanego w ilości jednej sztuki rocznie.
12. Pojazdy, o których mowa w ust. 11 pkt 1 i 2,
podlegają badaniu co do zgodności z warunkami technicznymi, które
przeprowadza się na koszt wnioskodawcy.
13. Minister właściwy do spraw transportu w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych i Ministrem
Obrony Narodowej, uwzględniając w szczególności przepisy i
porozumienia międzynarodowe w zakresie badań homologacyjnych,
określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb wydawania lub
cofania świadectw homologacji, zakres i sposób przeprowadzania badań
homologacyjnych, kontroli zgodności produkcji lub montażu z
warunkami homologacji, wzory dokumentów związanych z homologacją
oraz jednostki upoważnione do przeprowadzania badań homologacyjnych,
kontroli zgodności produkcji lub montażu z warunkami homologacji.
14. Minister właściwy do spraw transportu,
uwzględniając w szczególności konieczność zapewnienia bezpiecznego
korzystania z pojazdów oraz zakres warunków technicznych pojazdów
podlegających badaniu, określi, w drodze rozporządzenia, zakres i
sposób przeprowadzania badań zgodności pojazdów z warunkami
technicznymi, o których mowa w ust. 12, wzory dokumentów związanych
z tymi badaniami oraz jednostki upoważnione do tych badań.
Art.
69.
1. Producent lub importer
nowych pojazdów, są obowiązani wydać wyciąg ze świadectwa
homologacji do każdego pojazdu, na którego typ wydano świadectwo
homologacji, lub odpis decyzji zwalniającej pojazd z homologacji.
2. Pojazdy określone w ust. 1
są dopuszczone do ruchum jeżeli odpowiadają warunkom określonym w
art. 66 oraz są zarejestrowane i zaopatrzone w zlegalizowane tablice
(tablicę) rejestracyjne, a przypadku pojazdów samochodowych, z
wyłączeniem motocykli, w nalepkę kontrolną.
Art.
70.
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może
zwolnić producenta lub importera określonego typu pojazdu,
przedmiotu wyposażenia lub części z obowiązku, o którym mowa w art.
68 ust. 1.
[ Warunki dopuszczenia
pojazdów do ruchu ]
Art. 71.
1. Dokumentem stwierdzającym
dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego,
motoroweru lub przyczepy jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie
czasowe. Przepis ten nie dotyczy pojazdów, o których mowa w ust. 3.
2. Pojazdy określone w ust. 1
są dopuszczone do ruchu, jeżeli odpowiadają warunkom określonym w
art. 66 i są zarejestrowane.
3. Pojazd nie wymieniony w
ust. 1, przyczepa motocyklowa oraz przyczepa specjalna przeznaczona
do ciągnięcia przez ciągnik rolniczy lub pojazd wolnobieżny jest
dopuszczony do ruchu, jeżeli odpowiada warunkom określonym w art.
66.
4. Zespół pojazdów składający
się z pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej nie
przekraczającej 3,5 t i przyczepy albo autobusu i przyczepy może być
dopuszczony do ruchu po uzyskaniu odpowiedniej adnotacji w dowodzie
rejestracyjnym pojazdu silnikowego, dokonanej na podstawie
przeprowadzonego badania technicznego. Przepis ten nie dotyczy
motocykla.
5. Pojazd zarejestrowany za
granicą dopuszcza się do ruchu, jeżeli odpowiada wymaganym warunkom
technicznym i jest zaopatrzony w tablice rejestracyjne z numerem
rejestracyjnym składającym się z liter alfabetu łacińskiego i cyfr
arabskich oraz w znak wyróżniający państwo, w którym dokonano
rejestracji, a kierujący pojazdem ma przy sobie dokument
stwierdzający dokonanie rejestracji. Pojazd taki, po dokonaniu
ostatecznej odprawy celnej przywozowej, dopuszcza się do ruchu na
okres nie przekraczający 30 dni.
Art.
72.
1. Rejestracji dokonuje się na
podstawie:
1) dowodu własności pojazdu lub dokumentu
potwierdzającego powierzenie pojazdu, o którym mowa w art. 73 ust.
5,
2) karty pojazdu, jeżeli była wydana,
3) wyciągu ze
świadectwa homologacji albo odpisu decyzji zwalniającej pojazd z
homologacji, jeżeli są wymagane,
4) zaświadczenia o pozytywnym
wyniku badania technicznego pojazdu, jeżeli jest wymagane,
5)
dowodu rejestracyjnego, jeżeli pojazd był zarejestrowany,
6)
dowodu odprawy celnej przywozowej, jeżeli pojazd został sprowadzony
z zagranicy i jest rejestrowany po raz pierwszy,
7) świadectwa
oryginalności. (wchodzi w życie 1 stycznia 2003 r.)
2. Wymagania ust. 1 nie
dotyczą:
1) pojazdu, który był już zarejestrowany na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej - w zakresie ust. 1 pkt 3,
2) pojazdu
zakupionego po przepadku na rzecz Skarbu Państwa lub na rzecz
jednostki samorządu terytorialnego - w zakresie ust. 1 pkt 2 i 5,
3) pojazdu zakupionego od Policji lub Sił Zbrojnych - w zakresie
ust. 1 pkt 5,
4) pojazdu sprowadzonego z zagranicy - w zakresie
ust. 1 pkt 5; w tym przypadku zamiast dowodu rejestracyjnego
dopuszcza się przedstawienie innego dokumentu potwierdzającego
rejestrację za granicą.
3. Dodatkowo wymaga się
dokumentu potwierdzającego spełnienie wymagań, o których mowa w art.
2 pkt 39 - w stosunku do pojazdów zabytkowych.
4. W przypadku zagubienia
dowodu rejestracyjnego lub karty pojazdu, zamiast tych dokumentów
należy przedstawić zaświadczenie wystawione przez organ rejestrujący
właściwy ze względu na miejsce ostatniej rejestracji, potwierdzające
dane zawarte w zagubionym dokumencie, niezbędne do rejestracji.";
Art.
73.
1. Rejestracji pojazdu
dokonuje na wniosek właściciela, starosta właściwy ze względu na
miejsce jego zamieszkania (siedzibę), wydając dowód rejestracyjny i
zalegalizowane tablice (tablicę) rejestracyjne oraz nalepkę
kontrolną, jeżeli jest wymagana, z zastrzeżeniem ust. 2-5.
2. Rejestracji pojazdu,
którego właścicielem jest przedsiębiorstwo wielozakładowe lub inny
podmiot, w skład którego wchodzą wydzielone jednostki organizacyjne,
może dokonać starosta właściwy ze względu na siedzibę zakładu lub
jednostki, na wniosek kierownika zakładu lub wydzielonej jednostki
organizacyjnej upoważnionego przez właściciela.
3. Rejestracji pojazdów Sił
Zbrojnych, Policji, Urzędu Ochrony Państwa i Straży Granicznej
dokonują właściwe organy tych jednostek. Organy te wydają dowód
rejestracyjny i zalegalizowane tablice (tablicę) rejestracyjne oraz
nalepkę kontrolną, chyba że dla danego pojazdu tablice (tablica)
rejestracyjne lub nalepka kontrolna nie są wymagane, a numer
rejestracyjny umieszcza się bezpośrednio na pojeździe.
3a.
Starostowie przekazują odpłatnie wojewodzie mazowieckiemu częściowo
wypełnione blankiety dowodów rejestracyjnych, tablice rejestracyjne
oraz nalepki kontrolne niezbędne do rejestracji, o której mowa w
art. 76 ust. 4. Informacje dotyczące przekazanych blankietów dowodów
rejestracyjnych, tablic rejestracyjnych i nalepek kontrolnych są
informacjami niejawnymi stanowiącymi tajemnicę państwową,
podlegającymi ochronie na podstawie przepisów o ochronie informacji
niejawnych.
4. Rejestracji pojazdu
należącego do przedstawicielstwa dyplomatycznego, urzędu
konsularnego i misji specjalnej państw obcych lub organizacji
międzynarodowej, a także ich personelu korzystającego z przywilejów
i immunitetów dyplomatycznych lub konsularnych na mocy ustaw, umów
bądź powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych lub na zasadzie
wzajemności, dokonuje Wojewoda Warszawski na wniosek Ministra Spraw
Zagranicznych.
5. W razie powierzenia pojazdu
przez zagraniczną osobę fizyczną lub prawną podmiotowi polskiemu,
pojazd ten jest rejestrowany przez określony w ust. 1 organ właściwy
ze względu na miejsce zamieszkania (siedzibę) podmiotu polskiego.
Art.
74.
1. Czasowej rejestracji
pojazdu dokonuje, w przypadkach określonych w ust. 2, starosta
właściwy ze względu na miejsce zamieszkania (siedzibę) właściciela
pojazdu, wydając pozwolenie czasowe i zalegalizowane tablice
(tablicę) rejestracyjne.
2. Czasowej rejestracji
dokonuje się:
1) z urzędu - po złożeniu wniosku o rejestrację
pojazdu,
2) na wniosek właściciela pojazdu - w celu
umożliwienia:
a) wywozu pojazdu za granicę,
b) przejazdu
pojazdu z miejsca jego zakupu lub odbioru na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej,
c) przejazdu pojazdu związanego z
koniecznością dokonania jego badania technicznego lub naprawy,
3) na wniosek jednostki upoważnionej do przeprowadzania badań
homologacyjnych lub jednostki badawczej producenta pojazdu, jego
wyposażenia lub części - w celu umożliwienia odpowiednich badań.
3. Czasowej rejestracji
dokonuje się na okres nie przekraczający 30 dni, z zastrzeżeniem
ust. 4. Termin ten może być jednorazowo przedłużony o 14 dni w celu
wyjaśnienia spraw związanych z rejestracją pojazdu.
4. W przypadku, o którym mowa
w ust. 2 pkt 3, rejestracji dokonuje się na okres wynikający z
wniosku, nie dłuższy jednak niż 6 miesięcy.
5. Po upływie terminu czasowej
rejestracji pozwolenie czasowe i tablice rejestracyjne zwraca się do
organu, który je wydał, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w ust.
2 pkt 2 lit. a).
Art.
75.
1. Jeżeli używanie pojazdu
uzależnione jest od szczególnych warunków określonych przepisami,
starosta wpisuje w dowodzie rejestracyjnym lub pozwoleniu czasowym
odpowiednie zastrzeżenie.
2. Dowód rejestracyjny,
pozwolenie czasowe, zalegalizowane tablice (tablica) rejestracyjne i
nalepka kontrolna wydawane są za opłatą. Opłatę pobiera organ
dokonujący rejestracji.
3. Zabrania się rejestracji
pojazdu złożonego poza wytwórnią, z wyjątkiem pojazdu marki "SAM"
oraz pojazdu zabytkowego.
Art.
75a.
1. Tablice rejestracyjne może
produkować, po uzyskaniu zezwolenia wojewody, przedsiębiorca, który
spełnia następujące wymagania:
1) ma siedzibę lub miejsce
zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej,
2) ma
możliwości techniczne gwarantujące wykonywanie tablic
rejestracyjnych lub materiałów służących do ich produkcji zgodnie z
warunkami technicznymi; warunek ten nie dotyczy przedsiębiorców
sprowadzających z zagranicy materiały służące do wyrobu tablic
rejestracyjnych,
3) posiada certyfikat na zgodność tablic
rejestracyjnych lub materiałów służących do ich produkcji z
warunkami technicznymi,
4) nie jest podmiotem, w stosunku do
którego wszczęto postępowanie upadłościowe lub likwidacyjne,
5)
nie zalega z uiszczeniem podatków, opłat lub składek na
ubezpieczenie społeczne,
6) nie był prawomocnie skazany za
przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub
przestępstwo przeciwko dokumentom - dotyczy osoby fizycznej lub
członków organów osoby prawnej.
2. Za przedsiębiorcę
produkującego tablice rejestracyjne, o którym mowa w ust. 1, uważa
się jednostkę:
1) produkującą tablice rejestracyjne z
wytłoczonymi numerami rejestracyjnymi,
2) produkującą tablice
rejestracyjne bez wytłoczonych numerów rejestracyjnych,
3)
tłoczącą numery rejestracyjne,
4) produkującą lub sprowadzającą
z zagranicy, określone przez ministra właściwego do spraw transportu
w drodze rozporządzenia, materiały służące do produkcji tablic
rejestracyjnych.
3. Wojewoda wydaje zezwolenie
na produkcję tablic rejestracyjnych na wniosek przedsiębiorcy, o ile
spełnia on wymagania, o których mowa w ust. 1.
4. Do wniosku o wydanie
zezwolenia przedsiębiorca ubiegający się o jego wydanie załącza:
1) dokument określający status jednostki będącej osobą prawną
lub nie posiadającą osobowości prawnej jednostką organizacyjną albo
dokument stwierdzający tożsamość w przypadku osoby fizycznej,
2)
zaświadczenie z Krajowego Rejestru Karnego stwierdzające
niekaralność za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści
majątkowych lub przestępstwo przeciwko dokumentom:
a)
przedsiębiorcy, jeżeli jest on osobą fizyczną,
b) osób -
członków władz organów osoby prawnej lub nie posiadającej osobowości
prawnej jednostki organizacyjnej,
3) kopię zaświadczenia o
nadaniu numeru identyfikacji statystycznej (REGON),
4) kopię
zaświadczenia o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej (NIP).
5. Wojewoda odmawia wydania
zezwolenia w przypadku, gdy przedsiębiorca nie spełnia wymagań
określonych w ust. 1.
6. Tablice rejestracyjne
produkowane są wyłącznie na zamówienie:
1) organu właściwego w
sprawach rejestracji pojazdów - z wytłoczonymi numerami
rejestracyjnymi,
2) przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 2 pkt 3
- bez wytłoczonych numerów rejestracyjnych.
7. Materiały, o których mowa w
ust. 2 pkt 4 są produkowane lub sprowadzane z zagranicy na
zamówienie przedsiębiorcy, posiadającego zezwolenie, o którym mowa w
ust. 1, lub ubiegającego się o jego wydanie.
8. Przedsiębiorca, o którym
mowa w ust. 1, prowadzi ewidencje:
1) materiałów do produkcji
tablic rejestracyjnych, o których mowa w ust. 2 pkt 4,
2)
wyprodukowanych tablic rejestracyjnych,
3) sprzedanych tablic
rejestracyjnych.
9. Wojewoda cofa zezwolenie,
jeżeli przedsiębiorca przestaje spełniać, co najmniej jeden z
warunków, o których mowa w ust. 1 lub narusza przepisy w zakresie
produkcji i dystrybucji tablic rejestracyjnych.
10. W przypadku cofnięcia zezwolenia do produkcji
tablic rejestracyjnych, ponowne zezwolenie nie może być wydane
wcześniej niż po upływie 5 lat od dnia, w którym decyzja o cofnięciu
stała się ostateczna.
Art.
75b.
Organ właściwy w sprawach rejestracji
legalizuje tablice rejestracyjne umieszczając na nich znak
legalizacyjny.
Art.
75c.
Minister właściwy do spraw transportu,
uwzględniając konieczność prawidłowego zabezpieczenia obrotu
tablicami rejestracyjnymi oraz materiałami związanymi z ich
produkcją, określi w drodze rozporządzenia:
1) warunki produkcji
i szczegółowy sposób dystrybucji tablic rejestracyjnych i znaków
legalizacyjnych oraz prowadzenia ewidencji, o których mowa w art.
75a ust. 8,
2) tryb legalizacji tablic rejestracyjnych oraz
warunki techniczne oraz wzór znaku legalizacyjnego, o którym mowa w
art. 75b.
Art.
75d.
Minister właściwy do spraw transportu dokona
wyboru producenta blankietów dowodów rejestracyjnych, pozwoleń
czasowych, znaków legalizacyjnych, nalepek kontrolnych oraz kart
pojazdów na zasadach określonych przepisami o zamówieniach
publicznych.
Art.
76.
1. Minister właściwy do spraw
transportu określi, w drodze rozporządzenia:
1) w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony
Narodowej:
a) warunki i tryb rejestracji pojazdów, z
zastrzeżeniem ust. 2 i 3, oraz wzory dowodu rejestracyjnego,
pozwolenia czasowego, nalepki kontrolnej, tablic rejestracyjnych
oraz innych tablic, cech identyfikacyjnych i oznaczeń, w które
zaopatruje się pojazd, a także ich opis,
b) warunki dystrybucji
blankietów dowodów rejestracyjnych, pozwoleń czasowych i nalepek
kontrolnych,
2) wysokość opłat za wydanie dowodu
rejestracyjnego, pozwolenia czasowego i tablic (tablicy)
rejestracyjnych,
3) szczegółowe czynności organów w sprawach
związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzory dokumentów w
tych sprawach.
2. Minister Obrony Narodowej w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu oraz
ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, określi w drodze
rozporządzenia, warunki i tryb rejestracji oraz wzory dowodu
rejestracyjnego i tablic rejestracyjnych pojazdów Sił Zbrojnych, a
także jednostki organizacyjne właściwe w tych sprawach.
3. Minister właściwy do spraw
wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
transportu oraz Ministrem Obrony Narodowej oraz po zasięgnięciu
opinii Szefa Urzędu Ochrony Państwa, określi, w drodze
rozporządzenia, warunki i tryb rejestracji oraz wzory dowodu
rejestracyjnego i tablic rejestracyjnych pojazdów Biura Ochrony
Rządu, Policji, Urzędu Ochrony Państwa i Straży Granicznej, a także
jednostki organizacyjne właściwe w tych sprawach.
4. Minister właściwy do spraw
wewnętrznych, Minister Obrony Narodowej, minister właściwy do spraw
transportu, Szef Urzędu Ochrony Państwa oraz wojewoda mazowiecki,
ustalą, w drodze porozumienia, szczególny tryb dystrybucji i
wymagania dotyczące blankietów dowodów rejestracyjnych i nalepek
kontrolnych o których mowa w art. 73 ust. 3a, zasady rozliczeń
pomiędzy stronami porozumienia oraz tryb rejestracji niektórych
pojazdów resortu spraw wewnętrznych, obrony narodowej i Urzędu
Ochrony Państwa.
5. W rozporządzeniach, o
których mowa w ust. 1-4 należy uwzględnić w szczególności:
1)
konieczność przeciwdziałania dopuszczeniu do ruchu pojazdów
pochodzących z kradzieży,
2) prawidłowe zabezpieczenie
dokumentów związanych z rejestracją, tablicami rejestracyjnymi i
innymi oznaczeniami,
3) koszty działania administracji
publicznej w sprawach rejestracji pojazdów,
4) sposób
wykorzystania pojazdów, o których mowa w ust. 2 i 3, przy
wykonywaniu zadań, określonych w przepisach dotyczących Biura
Ochrony Rządu, Policji, Urzędu Ochrony Państwa i Straży Granicznej.
Art.
77.
1. Producent lub importer
nowych pojazdów jest obowiązany wydać kartę pojazdu dla każdego
pojazdu samochodowego wprowadzonego do obrotu handlowego na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Karta pojazdu jest
przekazywana właścicielowi pojazdu.
3. Kartę pojazdu dla pojazdu
samochodowego, innego niż określony w ust. 1, wydaje, za opłatą
właściwy w sprawach rejestracji, starosta przy pierwszej rejestracji
pojazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Minister Transportu i
Gospodarki Morskiej:
1) w porozumieniu z Ministrami Spraw
Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej określi, w drodze
rozporządzenia, warunki i tryb wydawania kart pojazdów oraz wzór
karty pojazdu, a także jej opis,
2) określi, w drodze
rozporządzenia, wysokość opłat za kartę pojazdu,
3) określi, w
drodze rozporządzenia, dokumenty stanowiące podstawę wpisu danych do
karty pojazdu oraz czynności jednostek zajmujących się dystrybucją,
przechowywaniem i wydawaniem kart pojazdów.
4) określi, w drodze
rozporządzenia, warunki dystrybucji kart pojazdów.
5. W rozporządzeniu, o którym
mowa w ust. 4, należy uwzględnić znaczenie tych dokumentów dla
rejestracji pojazdu oraz wysokość kosztów związanych z drukiem i
dystrybucją kart pojazdów.
Art.
78.
1. W razie przeniesienia na
inną osobę własności pojazdu zarejestrowanego, dotychczasowy
właściciel przekazuje nowemu właścicielowi dowód rejestracyjny i
kartę pojazdu, jeżeli była wydana.
2. Właściciel pojazdu
zarejestrowanego jest obowiązany zawiadomić w terminie nie
przekraczającym 30 dni starostę o:
1) nabyciu lub zbyciu
pojazdu,
2) zmianie stanu faktycznego wymagającej zmiany danych
zamie-szczonych w dowodzie rejestracyjnym.
3. Zdarzenia, o których mowa w
ust. 2, są dokumentowane w karcie pojazdu; odpowiednich wpisów
dokonuje starosta.
4. Właściciel lub posiadacz
pojazdu jest obowiązany wskazać na żądanie uprawnionego organu, komu
powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie,
chyba że pojazd został użyty wbrew jego woli i wiedzy przez nieznaną
osobę, czemu nie mógł zapobiec.
Art.
79.
1. Pojazd podlega
wyrejestrowaniu, na wniosek jego właściciela, w przypadku:
1)
przekazania, w celu jego utylizacji do przedsiębiorstwa utylizacji
pojazdów lub do składnicy złomu wyznaczonej przez wojewodę:
a)
pojazdu,
b) zespołów posiadających cechy identyfikacyjne, o
których mowa w art. 66 ust. 3a pkt 1,
2) kradzieży pojazdu,
jeżeli jego właściciel złożył stosowne oświadczenie pod
odpowiedzialnością karną za fałszywe zeznania,
3) wywozu pojazdu
z kraju, jeżeli pojazd został zarejestrowany za granicą lub zbyty za
granicę,
4) zniszczenia (kasacji) pojazdu za granicą,
5)
udokumentowanej trwałej i zupełnej utraty posiadania pojazdu bez
zmiany w zakresie prawa własności.
2. W przypadku przekazania
zespołów pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit b, pozostałe jego
elementy powinny zostać wykorzystane w sposób niesprzeczny z
przepisami ustawy regulującymi postępowanie z odpadami.
3. Przyjmując do utylizacji
pojazd lub jego elementy składnica złomu wydaje zaświadczenie.
4. Pojazd wyrejestrowany nie
podlega powtórnej rejestracji, z wyjątkiem pojazdu:
1)
odzyskanego po kradzieży,
2) zabytkowego,
3) mającego co
najmniej 25 lat, którego model nie jest produkowany od lat 15,
uznanego przez rzeczoznawcę samochodowego za unikatowy lub mający
szczególne znaczenie dla udokumentowania historii motoryzacji.
5. W przypadku, o którym mowa
w ust. 1 pkt 5, warunkiem wyrejestrowania pojazdu jest wniesienie
przez właściciela pojazdu opłaty na rzecz gminy na realizację zadań
związanych z utrzymaniem czystości i porządku w gminach.
6. Minister właściwy do spraw
administracji publicznej, uwzględniając w szczególności koszty
ponoszone przez gminy związane z usuwaniem negatywnych skutków
utraty pojazdu oraz kosztów związanych z usuwaniem wraków, określi,
w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o której mowa w ust. 5.
Art.
79a.
1. Rzeczoznawcą samochodowym
jest osoba, która:
1) posiada obywatelstwo polskie,
2)
posiada wyższe wykształcenie,
3) posiada 5-letnią wymaganą
praktykę zawodową w dziedzinie związanej z motoryzacją,
4)
posiada prawo jazdy kategorii A, B oraz C1 lub C,
5) nie była
karana wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne,
6) posiada
certyfikat w zakresie rzeczoznawstwa samochodowego wydany przez
jednostkę akredytowaną w polskim systemie akredytacji,
7)
została wpisana na listę rzeczoznawców samochodowych.
2. Minister właściwy do spraw
transportu wpisuje na listę rzeczoznawców samochodowych osobę, która
spełnia wymagania określone w ust. 1 pkt 1-6 i potwierdza wpis
wydając zaświadczenie.
3. Wpis dokonywany jest za
opłatą, na okres wynikający z terminu ważności certyfikatu, o którym
mowa w ust. 1 pkt 6.
4. Na liście rzeczoznawców
samochodowych umieszcza się imię i nazwisko rzeczoznawcy oraz jego
numer identyfikacyjny.
5. Lista rzeczoznawców jest
ogólnie dostępna.
6. Minister właściwy do spraw
transportu prowadzi ewidencję i listę rzeczoznawców samochodowych.
7. Minister właściwy do spraw
transportu skreśla rzeczoznawcę z listy rzeczoznawców samochodowych:
1) po upływie terminu, o którym mowa w ust. 3,
2)
niespełniającego wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt 1-6,
3) w
razie śmierci rzeczoznawcy.
8. Minister właściwy do spraw
transportu, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty za
wpis na listę rzeczoznawców samochodowych oraz wzory dokumentów z
tym związanych, w szczególności zaświadczenia potwierdzającego wpis.
Art.
80.
Zadania i kompetencje określone w art. 73 ust.
1 i 2, art. 74 ust. 1, art. 75, art. 77 ust. 3 i art. 78 ust. 3 nie
mogą być powierzone w drodze porozumienia gminie. Przepis ten nie
dotyczy powiatu warszawskiego.
[ Centralna ewidencja
pojazdów ]
Art. 80a.
1. Tworzy się centralną
ewidencję pojazdów zwaną dalej "ewidencją".
2. W ewidencji gromadzi się
dane i informacje o pojazdach zarejestrowanych oraz o ich
właścicielach lub niektórych posiadaczach.
3. W ewidencji wyodrębnia się
zbiór danych i informacji o pojazdach, o których mowa w art. 73 ust.
3. Wytwarzanie, przechowywanie, przetwarzanie lub przekazywanie
danych i informacji o tych pojazdach odbywa się z zachowaniem
wymogów określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych.
4. Ewidencję prowadzi minister
właściwy do spraw administracji publicznej w systemie
teleinformatycznym. W rozumieniu niniejszej ustawy minister ten jest
administratorem danych i informacji zgromadzonych w ewidencji.
Art.
80b.
1. W ewidencji gromadzi się:
1) dane o pojeździe:
a) markę, typ i model,
b) rodzaj,
c) numer rejestracyjny,
d) numer identyfikacyjny VIN lub
numer nadwozia (podwozia),
e) numer silnika,
f) rok
produkcji,
g) datę pierwszej rejestracji,
h) termin badania
technicznego,
i) zastrzeżenia, o których mowa w art. 75 ust. 1,
2) serię i numer dowodu rejestracyjnego albo pozwolenia
czasowego oraz datę ich wydania,
3) serię i numer karty pojazdu,
jeżeli została wydana,
4) nazwę organu, który dokonał
rejestracji pojazdu,
5) dane o właścicielu pojazdu oraz o
posiadaczu, o którym mowa w art. 73 ust. 5:
a) imię i nazwisko
(nazwę lub firmę),
b) adres zamieszkania (siedziby),
c)
numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji
Ludności (PESEL),
d) numer identyfikacyjny REGON,
6)
informacje o:
a) nadaniu i wybiciu numeru nadwozia (podwozia)
lub numeru silnika,
b) kradzieży pojazdu oraz jego odnalezieniu,
c) utracie dowodu rejestracyjnego i tablic rejestracyjnych,
pozwolenia czasowego i tablic tymczasowych oraz karty pojazdu, a
także ich odnalezieniu,
d) wydaniu lub odmowie wydania
świadectwa oryginalności pojazdu.
7) informacje o zawartej
umowie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej
posiadacza pojazdu, określające:
a) imię i nazwisko (nazwę lub
firmę) ubezpieczonego i jego adres zamieszkania (siedziby),
b)
nazwę zakładu ubezpieczeń, który zawarł umowę,
c) nazwę, serię i
numer dokumentu potwierdzającego zawarcie umowy,
d) datę
zawarcia umowy,
e) okres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń,
f) datę rozwiązania umowy.
2. Dane lub informacje, o
których mowa w ust. 1, przekazują do ewidencji:
1) wymienione w
pkt 1-5 - organ właściwy w sprawach rejestracji pojazdów,
niezwłocznie po zarejestrowaniu pojazdu oraz - w przypadku, o którym
mowa w pkt 1 lit. h) - także stacja kontroli pojazdów, która
wykonała badanie techniczne pojazdu, niezwłocznie po jego wykonaniu,
2) wymienione w pkt 6:
a) w lit. a) - organ właściwy w
sprawach rejestracji pojazdów, niezwłocznie po dokonaniu zmiany
danych w dowodzie rejestracyjnym,
b) w lit. b) - właściwa
jednostka organizacyjna Policji, niezwłocznie po wystąpieniu tych
zdarzeń,
c) w lit. c) - organ właściwy w sprawach rejestracji
pojazdów, niezwłocznie po uzyskaniu informacji o wystąpieniu tych
zdarzeń,
d) w lit. d) - właściwa jednostka organizacyjna
Policji, Inspekcji Transportu Drogowego lub Żandarmerii Wojskowej
albo stacja kontroli pojazdów, niezwłocznie po dokonaniu tych
czynności
3) wymienione w pkt 7 - zakład ubezpieczeń, z którym
została zawarta umowa ubezpieczenia, niezwłocznie po jej zawarciu
lub rozwiązaniu.
3. Z ewidencji nie usuwa się
danych lub informacji o:
1) właścicielu lub posiadaczu pojazdu -
w przypadku ich zmiany,
2) pojeździe, który został
wyrejestrowany.
4. Administrator danych
przetwarzający dane osobowe na potrzeby ewidencji jest zwolniony z
obowiązku informacyjnego określonego w art. 25 ust. 1 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. Nr 133, poz.
883 i z 2000 r. Nr 12, poz. 136).
Art.
80c.
1. Dane i informacje
zgromadzone w ewidencji udostępnia się, o ile są one niezbędne do
realizacji ich ustawowych zadań, następującym podmiotom, z
zastrzeżeniem ust. 2:
1) Policji,
1a) Inspekcji Transportu
Drogowego
2) Żandarmerii Wojskowej,
3) Straży Granicznej,
4) Urzędowi Ochrony Państwa,
5) Wojskowym Służbom
Informacyjnym,
6) sądom,
7) prokuraturze,
8) organom
inspekcji celnej,
9) Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu,
10) starostom.
12) komornikom sądowym
2. Dane lub informacje o
pojazdach, o których mowa w art. 73 ust. 3, udostępnia się wyłącznie
podmiotom określonym w ust. 1 pkt 1-7.
3. Dane lub informacje
zgromadzone w ewidencji udostępnia się także na wniosek właściciela
lub posiadacza pojazdu wymienionego w art. 73 ust. 5, których one
dotyczą.
4. Minister właściwy do spraw
administracji publicznej może udostępnić dane lub informacje
zgromadzone w ewidencji innym podmiotom niż wymienione w ust. 1-3, w
tym osobom fizycznym, osobom prawnym lub jednostkom organizacyjnym
nie posiadającym osobowości prawnej, jeżeli wykażą swój uzasadniony
interes.
5. Dane lub informacje
zgromadzone w ewidencji mogą być udostępnione do celów komercyjnych,
statystycznych lub badawczych w formie uzgodnionej przez strony, w
sposób wykluczający możliwość identyfikacji osób lub pojazdów, z
zachowaniem trybu określonego w ust. 4.
6. Dane lub informacje zebrane
w ewidencji udostępnia się, z zastrzeżeniem ust. 7, na pisemny,
uzasadniony wniosek zainteresowanego podmiotu.
7. Minister właściwy do spraw
administracji publicznej może wyrazić zgodę, w drodze decyzji, na
udostępnienie danych lub informacji zgromadzonych w ewidencji
podmiotom, o których mowa w ust. 1, albo ich jednostkom
organizacyjnym, za pomocą urządzeń teletransmisji danych, bez
konieczności składania pisemnego wniosku, jeżeli spełniają łącznie
następujące warunki:
1) posiadają urządzenia umożliwiające
odnotowanie w systemie, kto, kiedy, w jakim celu oraz jakie dane lub
informacje uzyskał,
2) posiadają zabezpieczenia techniczne i
organizacyjne uniemożliwiające wykorzystanie danych lub informacji
niezgodnie z celem ich uzyskania,
3) jest to uzasadnione
specyfiką lub zakresem wykonywanych zadań albo prowadzonej
działalności.
Art.
80d.
1. Udostępnienie danych lub
informacji zgromadzonych w ewidencji następuje:
1) dla
podmiotów, o których mowa w art. 80c ust. 1-3 - nieodpłatnie,
2)
dla podmiotów, o których mowa w art. 80c ust. 4 i 5 - odpłatnie.
2. Opłaty pobrane za
udostępnienie danych lub informacji z ewidencji stanowią przychód
środka specjalnego będącego w dyspozycji ministra właściwego do
spraw administracji publicznej i są przeznaczone na inwestycje
związane z rozwojem i eksploatacją bazy technicznej ewidencji.
Art.
80e.
1. Minister właściwy do spraw
administracji publicznej w porozumieniu z ministrami właściwymi do
spraw wewnętrznych, transportu oraz finansów publicznych określi, w
drodze rozporządzenia:
1) sposób prowadzenia ewidencji,
2)
warunki i sposób współdziałania podmiotów, które przekazują dane lub
informacje do ewidencji,
3) rodzaj danych lub informacji
zgromadzonych w ewidencji, które mogą być udostępnione poszczególnym
podmiotom, o których mowa w art. 80c ust. 1 i 3-5,
4) wysokość
opłat za udostępnienie danych lub informacji zgromadzonych w
ewidencji oraz warunki i sposób ich wnoszenia.
W rozporządzeniu
należy określić w szczególności:
* organizację systemu
teleinformatycznego, w którym prowadzona jest ewidencja,
*
nieprzekraczalne terminy przekazywania danych lub informacji do
ewidencji oraz sposób ich przekazywania,
* zakres danych lub
informacji udostępnianych poszczególnym podmiotom,
*
zróżnicowaną wysokość opłat w zależności od zakresu udostępnianych
danych lub informacji oraz konieczności przetwarzania danych lub
informacji, o których mowa w art. 80c ust. 5.
2. Minister właściwy do spraw
administracji publicznej w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej, po zasięgnięciu
opinii Szefa Urzędu Ochrony Państwa, określi, w drodze zarządzenia,
sposób wyodrębnienia w ewidencji zbioru danych i informacji o
pojazdach, o których mowa w art. 73 ust. 3.
[ Badania oryginalności
pojazdu ]
Art. 80f.
1. W celu stwierdzenia
oryginalności pojazdu przeprowadza się specjalistyczne badania
techniczne pojazdu.
2. Pojazd jest uznany za
pojazd oryginalnego pochodzenia, jeżeli składa się z części:
1)
wytworzonych lub zamontowanych przez producenta,
2)
zamontowanych przez właściciela albo posiadacza pojazdu w rozumieniu
art. 73 ust. 5, na które osoby te posiadają dowód ich legalnego
nabycia,
3) którym cechy identyfikacyjne zostały nadane w
przypadkach określonych w art. 66a ust. 2.
3. Badaniom, o których mowa w
ust. 1, podlegają jawne lub ukryte identyfikatory pojazdu, a w tym
następujące jego części składowe:
1) silnika,
2) nadwozia,
3) układu przeniesienia napędu,
4) zawieszenia.
4. Wykonywanie
specjalistycznych badań technicznych pojazdu, o których mowa w ust.
1, wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
Art.
80g.
1. Zezwolenie wydaje się
przedsiębiorcy, który spełnia następujące wymagania:
1) ma
siedzibę lub miejsce zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej
Polskiej,
2) posiada możliwości organizacyjne i techniczne
gwarantujące wykonanie specjalistycznych badań technicznych
wszystkich typów pojazdów, w zakresie o jakim mowa w art. 80f ust.
3, a także możliwości organizacyjne i techniczne przesyłania drogą
teleinformatyczną danych, o których mowa w art. 80b ust. 1 pkt 6e),
3) nie jest podmiotem, w stosunku do którego wszczęto
postępowanie upadłościowe lub likwidacyjne,
4) nie zalega z
uiszczeniem podatków, opłat lub składek na ubezpieczenie społeczne,
5) nie był prawomocnie skazany za przestępstwo popełnione w celu
osiągnięcia korzyści majątkowej lub przeciw dokumentom,
6) nie
figuruje w rejestrze dłużników niewypłacalnych w Krajowym Rejestrze
Sądowym,
7) jest ubezpieczony w ramach odpowiedzialności
cywilnej za szkody wyrządzone w trakcie prowadzenia działalności
gospodarczej.
2. Do wniosku o wydanie
zezwolenia przedsiębiorca ubiegający się o jego wydanie załącza:
1) dokument określający status jednostki, będącej osobą prawną
lub nieposiadającą osobowości prawnej jednostką organizacyjną, albo
dokument stwierdzający tożsamość w przypadku osoby fizycznej,
2)
zaświadczenie z Krajowego Rejestru Karnego stwierdzające
niekaralność za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści
majątkowej lub przeciw dokumentom:
a) przedsiębiorcy, jeżeli
jest on osobą fizyczną,
b) osób - członków władz osoby prawnej
lub nieposiadającej osobowości prawnej jednostki organizacyjnej,
3) kopię zaświadczenia o nadaniu numeru identyfikacji
statystycznej (REGON),
4) kopię zaświadczenia o nadaniu numeru
identyfikacji podatkowej (NIP).
3. Minister właściwy do spraw
wewnętrznych, mając na uwadze konieczność zapewnienia należytego
wykonywania specjalistycznych badań technicznych pojazdu, określi, w
drodze rozporządzenia, rodzaje dokumentów, o których mowa w ust. 2
pkt 5.
Art.
80h.
1. Minister właściwy do spraw
wewnętrznych odmawia wydania zezwolenia na prowadzenie
specjalistycznych badań technicznych pojazdu, przedsiębiorcy, który
nie spełnia wymagań określonych w art. 80g ust. 1.
2. Minister właściwy do spraw
wewnętrznych cofa wydane zezwolenie przedsiębiorcy, gdy:
1)
przedsiębiorca przestał spełniać wymagania, określone w art. 80g
ust. 1,
2) zostało wydane prawomocne orzeczenie zakazujące
przedsiębiorcy wykonywania działalności gospodarczej,
3)
przedsiębiorca nie dopełnił obowiązku określonego w art. 80i,
4)
przedsiębiorca uniemożliwia przeprowadzenie przez organ wydający
zezwolenie, kontroli wykonywania działalności w zakresie
specjalistycznych badań technicznych pojazdu.
Art.
80i.
1. Przedsiębiorca, który
otrzymał zezwolenie na prowadzenie specjalistycznych badań
technicznych pojazdu, jest obowiązany:
1) podjąć działalność w
zakresie prowadzenia specjalistycznych badań pojazdu w terminie 3
miesięcy od daty uzyskania zezwolenia,
2) powiadomić, w terminie
14 dni, ministra właściwego do spraw wewnętrznych o podjęciu lub
zaprzestaniu działalności,
3) powiadomić ministra właściwego do
spraw wewnętrznych, w terminie 7 dni, o zmianach stanu faktycznego
lub prawnego w zakresie danych, o których mowa w art. 80g ust. 1,
powstałych po dacie uzyskania zezwolenia,
4) prowadzić ewidencję
wydanych świadectw oryginalności pojazdu,
5) do przekazywania
drogą teleinformatyczną, do centralnej ewidencji pojazdu o której
mowa w art. 80a, na bieżąco, danych zawartych w ewidencji wydanych
świadectw oryginalności pojazdu.
2. Przedsiębiorca jest
obowiązany udostępnić dane, zawarte w ewidencji wydanych świadectw
oryginalności pojazdu, podmiotom o których mowa w art. 80c ust.1, a
także właścicielowi lub posiadaczowi pojazdu w rozumieniu art. 73
ust. 5.
3. Przepis ust. 1 pkt 4 i 5
oraz ust. 2 stosuje się odpowiednio w przypadku odmowy wydania
świadectwa oryginalności pojazdu.
Art.
80j.
1. Po przeprowadzeniu
specjalistycznych badań technicznych pojazdu przedsiębiorca wydaje
osobom, o których mowa w art. 80f ust. 2, świadectwo oryginalności
pojazdu.
2. Świadectwo oryginalności
pojazdu jest wydawane na okres jednego roku.
3. Przedsiębiorca odmawia
wydania świadectwa oryginalności pojazdu w przypadku, jeżeli w
wyniku przeprowadzonych badań specjalistycznych pojazdu stwierdzono,
że części pojazdu o których mowa w art. 80f ust. 3, nie spełniają
wymogów określonych w art. 80f ust. 2. O fakcie odmowy wydania
świadectwa oryginalności pojazdu przedsiębiorca natychmiast
powiadamia właściwą miejscowo jednostkę Policji.
4. Minister właściwy do spraw
wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
transportu, kierując się potrzebą zagwarantowania prawa własności i
koniecznością przeciwdziałania dopuszczeniu do ruchu pojazdów
pochodzących z przestępstwa lub posiadających części pochodzące z
przestępstwa, określi, w drodze rozporządzenia:
1) warunki i
tryb wydawania oraz wzór świadectwa oryginalności pojazdu,
2)
zakres i sposób przeprowadzania specjalistycznych badań technicznych
pojazdu,
3) rodzaje dokumentów, stanowiących podstawę dokonania
wpisu danych do świadectwa oryginalności pojazdu,
4) maksymalną
wysokość opłat za wydanie świadectwa oryginalności pojazdu, w
zależności od jego typu i rodzaju.";
[ Badania techniczne
pojazdów ]
Art. 81.
1. Właściciel pojazdu
samochodowego, ciągnika rolniczego, motoroweru lub przyczepy jest
obowiązany przedstawiać go do badania technicznego.
2. Pierwsze badanie techniczne
jest przeprowadzane przed pierwszą rejestracją. Badaniu temu nie
podlega nowy pojazd, na którego typ zostało wydane świadectwo
homologacji lub decyzja zwalniająca z obowiązku homologacji, z
wyjątkiem pojazdu przeznaczonego do przewozu materiałów
niebezpiecznych, taksówki osobowej lub pojazdu uprzywilejowanego.
3. Okresowe badanie techniczne
pojazdu jest przeprowadzane corocznie, z zastrzeżeniem ust. 4-6.
4. Okresowe badanie techniczne
samochodu osobowego, samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie
całkowitej nie przekraczającej 3,5 t, ciągnika rolniczego, motocykla
lub przyczepy o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej
3,5 t, przeprowadza się przed upływem 3 lat od dnia pierwszej
rejestracji, a następnie przed upływem 2 lat od dnia przeprowadzenia
badania i następnie corocznie. Nie dotyczy to pojazdu określonego w
przepisach, o których mowa w art. 56 ust. 4 pkt 3, pojazdu do nauki
jazdy, pojazdu do przeprowadzania egzaminu państwowego, taksówki
osobowej, pojazdu marki "SAM", pojazdu zasilanego gazem lub pojazdu
uprzywilejowanego, które podlegają corocznym badaniom technicznym.
5. Przepis ust. 4 dotyczy
również samochodu osobowego, samochodu ciężarowego o dopuszczalnej
masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 t, ciągnika rolniczego,
motocykla lub przyczepy, zarejestrowanych po raz pierwszy za
granicą. W tym przypadku za dzień pierwszej rejestracji, o której
mowa w ust. 4, przyjmuje się dzień pierwszej rejestracji za granicą.
6. Okresowe badanie techniczne
autobusu o liczbie miejsc powyżej 15 łącznie z miejscem kierowcy
oraz pojazdu używanego do nauki jazdy lub egzaminu państwowego
przeprowadza się przed upływem 1 roku od dnia pierwszej rejestracji
i następnie co 6 miesięcy.
7. Motorower, przyczepa lekka
i pojazd zabytkowy nie podlegają okresowym badaniom technicznym.
8. Niezależne od badań, o
których mowa w ust. 2 i 3, dodatkowemu badaniu technicznemu podlega
również pojazd:
1) skierowany przez organ kontroli ruchu
drogowego lub starostę w razie uzasadnionego przypuszczenia, że
zagraża bezpieczeństwu ruchu lub narusza wymagania ochrony
środowiska,
2) w którym dokonano zmian konstrukcyjnych lub
wymiany elementów powodujących zmianę danych w dowodzie
rejestracyjnym z zastrzeżeniem art. 66 ust. 4 pkt 5 i 6, oraz z
wyłączeniem montażu instalacji do zasilania gazem,
3) który ma
być używany jako taksówka osobowa lub bagażowa, pojazd
uprzywilejowany, pojazd do nauki jazdy, pojazd do przeprowadzania
egzaminu państwowego lub pojazd określony w przepisach o których
mowa w art. 56 ust. 4 pkt 3, przewożący materiały niebezpieczne.
9. Badanie techniczne pojazdu
z zamontowanym urządzeniem technicznym podlegającym dozorowi
technicznemu może być przeprowadzone po przedstawieniu dokumentu
wydanego przez organ dozoru technicznego, stwierdzającego sprawność
urządzenia technicznego.
9a. W razie powstania trudności w
ustaleniu podstawowych parametrów pojazdu, badanie techniczne może
być przeprowadzone po przedstawieniu opinii rzeczoznawcy
samochodowego, o którym mowa w art. 79a.
10. Minister właściwy do spraw transportu,
uwzględniając w szczególności zakres warunków technicznych pojazdów
podlegających badaniu, określi, w drodze rozporządzenia, zakres i
sposób przeprowadzenia badań technicznych oraz wzory dokumentów
stosowanych przy tych badaniach.
Art.
82.
1. Organ dokonujący
rejestracji pojazdu wpisuje do dowodu rejestracyjnego termin badania
technicznego pojazdu.
2. Jeżeli pojazd jest
zarejestrowany, kolejny termin badania technicznego wpisuje do
dowodu rejestracyjnego uprawniony diagnosta po stwierdzeniu
pozytywnego wyniku badania.
Art.
83.
1. Badanie techniczne
przeprowadzane jest, na koszt właściciela pojazdu, w stacji kontroli
pojazdów posiadającej zezwolenie starosty.
2. Starosta wydaje zezwolenie
na przeprowadzanie badań technicznych pojazdów przedsiębiorcy, który
złożył wniosek o jego wydanie i który spełnia następujące warunki:
1) ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terenie
Rzeczypospolitej Polskiej,
2) posiada wyposażenie
kontrolno-pomiarowe oraz warunki lokalowe gwarantujące wykonywanie
odpowiedniego zakresu badań technicznych pojazdów zgodnie ze
szczegółowymi warunkami przeprowadzania tych badań,
3) posiada
certyfikat wydany przez jednostkę naukowo-badawczą na zgodność
wyposażenia i warunków lokalowych stacji z warunkami technicznymi,
4) zatrudnia uprawnionych diagnostów,
5) nie jest podmiotem,
w stosunku do którego wszczęto postępowanie upadłościowe lub
likwidacyjne,
6) nie zalega z uiszczeniem podatków, opłat lub
składek na ubezpieczenie społeczne,
7) nie był prawomocnie
skazany za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści
majątkowej lub za przestępstwo przeciwko dokumentom - dotyczy osoby
fizycznej lub członków organów osoby prawnej.
3. We wniosku o wydanie
zezwolenia przedsiębiorca określa rodzaj stacji, który ma obejmować
zezwolenie oraz załącza:
1) dokument określający status
jednostki, będącej osobą prawną lub nie posiadającą osobowości
prawnej jednostką organizacyjną, albo dokument stwierdzający
tożsamość w przypadku osoby fizycznej,
2) zaświadczenie z
Krajowego Rejestru Karnego stwierdzające niekaralność, za
przestępstwa o których mowa w ust. 2 pkt 7,
3) dokumenty
potwierdzające spełnienie pozostałych wymogów określonych w ust. 2.
4. Zezwolenie określa rodzaj
stacji i zakres wykonywanych przez nią badań technicznych. Wyróżnia
się następujące rodzaje stacji:
1) stacje kontroli pojazdów -
przeprowadzające badania obejmujące sprawdzenie oraz ocenę
prawidłowości działania poszczególnych zespołów i układów pojazdu,
zwłaszcza pod względem bezpieczeństwa jazdy i ochrony środowiska,
2) okręgowe stacje kontroli pojazdów - przeprowadzające badania
co do zgodności z warunkami technicznymi autobusu, którego
dopuszczalna prędkość na autostradzie i drodze ekspresowej wynosi
100 km/h, pojazdu używanego do przewozu materiałów niebezpiecznych,
pojazdu przystosowanego do zasilania gazem, pojazdu zarejestrowanego
po raz pierwszy za granicą (przed rejestracją w kraju), pojazdu
zabytkowego, pojazdu marki "SAM" oraz pojazdu skierowanego na
badania techniczne przez organ kontroli ruchu drogowego lub
starostę.
5. Starosta może w wydanym
zezwoleniu upoważnić stacje przeprowadzające badania, w zakresie o
którym mowa w ust. 4 pkt 1, do wykonywania niektórych badań z
zakresu, o którym mowa w ust. 4 pkt 2.
6. Starosta przeprowadza, co
najmniej raz w roku, kontrolę stacji kontroli pojazdów w zakresie
zgodności z wymaganiami, o których mowa w ust. 2, prawidłowości
wykonywania badań technicznych pojazdów oraz prowadzenia wymaganej
dokumentacji.
7. Starosta cofa zezwolenie,
jeżeli przedsiębiorca:
1) przestał spełniać wymagania , o
których mowa w ust. 2,
2) odmówił poddania się kontroli, o
której mowa w ust. 6,
3) wykonywał badanie techniczne pojazdów
niezgodnie z przepisami.
8. W przypadku cofnięcia
zezwolenia na przeprowadzanie badań technicznych, z przyczyn
określonych w ust. 7 pkt 2 i 3, ponowne zezwolenie nie może być
wydane wcześniej niż po upływie 5 lat, od dnia w którym decyzja o
cofnięciu stała się ostateczna.
Art.
84.
1. Badanie techniczne pojazdów
wykonuje zatrudniony w stacji kontroli pojazdów uprawniony
diagnosta.
2. Starosta wydaje uprawnienie
do wykonywania badań technicznych, jeżeli osoba ubiegająca się o
jego wydanie posiada wymagane wykształcenie techniczne i praktykę
oraz odbyła szkolenie zakończone egzaminem z wynikiem pozytywnym, w
jednostce wyznaczonej przez ministra właściwego do spraw transportu.
3. Starosta cofa diagnoście
uprawnienie do wykonywania badań technicznych jeżeli, w wyniku
przeprowadzonej kontroli o której mowa w art. 83 ust. 6,
stwierdzono:
1) przeprowadzenie przez diagnostę badania
technicznego niezgodnie z określonym zakresem i sposobem wykonania,
2) wydanie przez diagnostę zaświadczenia albo dokonanie wpisu do
dowodu rejestracyjnego pojazdu niezgodnie ze stanem faktycznym lub
przepisami.
4. W przypadku cofnięcia
diagnoście uprawnienia do wykonywania badań technicznych, ponowne
uprawnienie nie może być wydane wcześniej niż po upływie 5 lat, od
dnia w którym decyzja o cofnięciu stała się ostateczna.
Art.
84a.
Minister właściwy do spraw transportu, określi,
w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe wymagania w stosunku do
stacji kontroli pojazdów przeprowadzających badania techniczne w
określonym zakresie oraz wzór upoważnienia,
2) szczegółowe
wymagania w stosunku do diagnostów, programu szkolenia i dokumentów
związanych z uzyskaniem uprawnień do wykonywania badań technicznych,
3) wysokość opłat za przeprowadzenie badań technicznych.
Wydając rozporządzenie o którym mowa w ust. 1, minister właściwy
do spraw transportu uwzględni w szczególności warunki techniczne
pojazdów podlegających badaniu, konieczność zapewnienia odpowiednich
kwalifikacji diagnostów wykonujących badanie oraz koszty wykonywania
badań.";
Art.
85.
1. Tramwaj i trolejbus
podlegają odrębnym badaniom technicznym.
2. Minister właściwy do spraw
transportu, określi, w drodze rozporządzenia, zakres, warunki,
terminy i sposób przeprowadzania badań technicznych tramwajów i
trolejbusów oraz jednostki wykonujące te badania, uwzględniając w
szczególności:
1) warunki techniczne pojazdów podlegających
badaniu,
2) proces zużywania podstawowych części i elementów
wyposażenia tych pojazdów mających bezpośredni wpływ na
bezpieczeństwo ruchu,
3) odpowiednie wyposażenie jednostek
wykonujących te badania.
Art.
86.
3. Do pojazdów Sił Zbrojnych,
Policji, Urzędu Ochrony Państwa i Straży Granicznej, których dotyczą
warunki i tryb rejestracji określone w art. 73 ust. 3, a także do
pojazdów Państwowej Straży Pożarnej, mają zastosowanie przepisy art.
83 ust. 4, z zastrzeżeniem ust. 2.
4. Minister właściwy do spraw
wewnętrznych oraz Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw transportu oraz po zasięgnięciu opinii
Szefa Urzędu Ochrony Państwa, uwzględniając specyfikę wynikającą z
przeznaczenia pojazdów Sił Zbrojnych, Policji i innych pojazdów
użytkowanych w sposób szczególny, określą, w drodze rozporządzenia:
1) jednostki organizacyjne sprawujące nadzór nad stacjami
kontroli pojazdów oraz wydające upoważnienia do przeprowadzania
badań technicznych, wzory dokumentów związanych z uzyskaniem
upoważnień do wykonywania badań oraz wzór upoważnienia do ich
przeprowadzania,
2) wymagania w stosunku do stacji kontroli
pojazdów upoważnionych do przeprowadzania badań technicznych
pojazdów,
3) wzory dokumentów stosowanych przy badaniach
technicznych pojazdów,
4) warunki i terminy przeprowadzania
badań technicznych pojazdów specjalnych Sił Zbrojnych, Policji i
innych pojazdów użytkowanych w sposób szczególny,
5) warunki
przeprowadzania badań technicznych niektórych pojazdów w stacjach
kontroli pojazdów wymienionych w art. 83 ust. 4,
6) jednostki
organizacyjne prowadzące szkolenie diagnostów,
7) warunki
współdziałania jednostek organizacyjnych sprawujących nadzór nad
stacjami kontroli pojazdów ze starostami.
